absurd, w logice wypowiedź lub pojęcie niezgodne z formalnymi, logicznymi prawidłami myślenia.
agon, w starożytnej Grecji forma udziału obywateli (mężczyzn) w życiu publicznym.
akustyka, dział fizyki i techniki obejmujący naukę i praktykę związaną ze zjawiskami tworzenia, rejestrowania i rozchodzenia się dźwięku.
alegoria, jedna z figur retorycznych; jeden z najważniejszych znaków kultury.
anafora, figura retoryczna polegająca na powtarzaniu tego samego słowa lub zwrotu na początku kolejnych zdań.
animizacja, figura retoryczna, rodzaj metafory nadającej przedmiotom martwym, zjawiskom przyrody i pojęciom abstrakcyjnym cechy i właściwości istot żywych.
antyteza, figura retoryczna polegająca na zestawieniu w jedną całość treściową co najmniej dwóch elementów znaczeniowo przeciwstawnych.
aplauz, w teatrze i na koncertach oznaka uznania, podziękowania za występ.
apostrofa, figura retoryczna, bezpośredni zwrot do osoby, przedmiotu lub idei, z którymi w rzeczywistości kontakt jest niemożliwy.
archaizacja, stylizacja mająca na celu nadanie dziełu kolorytu minionej epoki.
artykulacja, ruchy i układ narządów mowy w trakcie śpiewu lub wymawiania poszczególnych głosek.
autorskie prawo, dziedzina prawa, której przedmiotem jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze.
bis, okrzyk, element aplauzu publiczności.
casting, najczęściej ogólnodostępny konkurs na wybór aktorów do zagrania ról.
cenzura, oficjalna kontrola poprawności politycznej, moralnej, obyczajowej dzieła.
czas, podstawowa kategoria sztuki (obok przestrzeni).
czwarta ściana, konwencja teatralno-filmowa, która polega na „ignorowaniu” obecności widzów.
decorum, zasada właściwego zharmonizowania dzieła.
deklamacja, sztuka pięknego, publicznego wygłaszania utworu literackiego.
dialog, podstawowa struktura językowa dramatu i scenariuszy o podobnym charakterze.